Θα ήθελα να μοιραστώ το οικογενειακό μου ιστορικό και τις εμπειρίες μου με την μετανάστευση. Τρεις από τους παππούδες μου ήταν Ελληνοκύπριοι και κατάγονταν ο ένας από τη Λευκωσία, και αλλός από την Αμμόχωστο και το Δαλί. Μετακόμισαν νόμιμα στην Αίγυπτο για μια καλύτερη ζωή τη δεκαετία του 1910 – 1923. Αν αυτό δεν ήταν παράνομο, είμαι σίγουρος ότι θα είχαν επιλέξει μια άλλη χώρα. Αυτό που δεν έκαναν κατά την άφιξή τους, ήταν να διεκδικήσουν προνομιακά επιδόματα από το Αιγυπτιακό κράτος. Και οι δύο παππούδες μου έπιασαν δουλειά στο Κάιρο επειδή ήταν νόμιμο. Ο ένας ήταν σερβιτόρος, ο άλλος εργαζόταν σε ένα μικρό εργοστάσιο ζαχαροπλαστικής στο οποίο τελικά κατέληξε να γίνει διευθυντής και να το διευθύνει μέχρι τον ξαφνικό θάνατό του. Δυστυχώς, και οι δύο απεβίωσαν το 1956, πριν από τη γέννηση μου.
Η γιαγιά μου, από την πλευρά της μητέρας μου έφυγε από την Κωνσταντινούπολη και μετακόμισε νόμιμα στην Αίγυπτο στις αρχές της δεκαετίας του 1920, σε ηλικία μόλις 17 ετών, λόγω της γενοκτονίας της Ανατολίας κατά των Ελλήνων. Αν η Αίγυπτος είχε εκδιώξει τη γιαγιά μου, η μητέρα μου και εγώ δεν θα είχαμε γεννηθεί ποτέ. Όπως ούτε τα τέσσερα παιδιά μου και ο εγγονός μου. Οφείλουμε τη ζωή μας στην Αίγυπτο. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων που η Αίγυπτος δεν απέρριψε την οικογένεια μου γιατί ήταν σχετικά φτωχή, έμοιαζαν διαφορετικοί, ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έτρωγαν «περίεργα» Ελληνικά και Κυπριακά φαγητά και ντύνονταν Ευρωπαικά.
