30/32. Βοηθώντας τους φτωχότερους της κοινωνίας με αξιοπρέπεια

30/32. Βοηθώντας τους φτωχότερους της κοινωνίας με αξιοπρέπεια

Είμαστε πολύ τυχεροί στην Κύπρο καθώς είναι εξαιρετικά σπάνιο μια οικογένεια ή ένα παιδί να πάει για ύπνο πεινασμένο. Εάν εκλεγώ πρόεδρος, θα αναθέσω στον Επίτροπο Εθελοντισμού (που θα εργαστεί για τη νέα φιλανθρωπική επιτροπή) να οργανώσει μια μακροπρόθεσμη πρωτοβουλία τροφίμων με χωριά, αρτοποιεία, εστιατόρια, ξενοδοχεία και υπεραγορές, σε συνεργασία με φιλανθρωπικές οργανώσεις για να βοηθήσουν τους άπορους. Η φιλοξενία της Κύπρου είναι θρυλική και το φαγητό ακόμη καλύτερο, με τους καταπληκτικούς ψαρομεζέδες και κρεατομεζέδες που σερβίρονται στα εστιατόρια. Ωστόσο, υπάρχει τόσο μεγάλη σπατάλη τροφίμων που είναι ντροπή. Δεν εννοώ ό,τι μένει στο τραπέζι μετά από ένα γεύμα, αλλά ό,τι μένει στην κουζίνα, το αρτοποιείο, την υπεραγορά ή το εστιατόριο και το οποίο πετάμε καθημερινά.

Σκοπός μου είναι όπως ένας στρατός εθελοντών μοιράζει το πλεόνασμα τροφίμων κάθε απόγευμα με διαδικασία συντονισμού μέσα από ένα υπερσύγχρονο εθνικό διαδικτυακό σύστημα. Ίσως για ένα μόνο βράδυ κάθε δύο εβδομάδες. Και να το κάνουμε με αξιοπρέπεια. Εμείς οι Κύπριοι είμαστε περήφανοι. Ακόμη και ένας μοναχικός συνταξιούχος ή μια οικογένεια που χρειάζεται βοήθεια παραμένει επιφυλακτική στη φιλανθρωπία, επομένως αυτό πρέπει να γίνεται με διακριτικότητα. Η ευθύνη δεν είναι μείζον ζήτημα. Δεν δηλητηριάστηκα ποτέ από ένα γεύμα που μαγείρεψε η μητέρα και η γιαγιά μου και το καταναλώσαμε την επόμενη μέρα. Όλα τα συμμετέχοντα καταστήματα τροφίμων θα πρέπει να τιμηθούν με ένα ψηφιακό και φυσικό σήμα για τη στήριξη τους, ανάλογα με αυτά του TripAdvisor.

[Προσωπικές εμπειρίες: Γνώρισα σημαντικό πλούτο, οδηγώντας Lamborghini, Rolls Royce, Bentley και Aston Martin στη δεκαετία του ’90. Παράλληλα, βίωσα όμως και οικονομικές δυσκολίες ως έφηβος σύζυγος και πατέρας, μόλις ξεκίνησα την καριέρα μου στον τομέα της πληροφορικής σε μια τράπεζα, αντιμετωπίζοντας παράλληλα και τη φροντίδα ενός παιδιού με σοβαρή αναπηρία].

Η σύζυγος μου εκείνη την εποχή είχε την πιο απαιτητική ευθύνη. Ήταν η απεριόριστη αγάπη και αφοσίωσή της στον γιο μας, μια ευλογία που τον κράτησε στη ζωή, παρά τις πολυάριθμες επεμβάσεις και ιατρικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης να τον ταΐζουμε στο σπίτι για περισσότερο από ένα χρόνο μέσα από ένα ελαστικό σωλήνα απευθείας στο στομάχι του.

Αν εκλεγώ Πρόεδρος, δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνες τις μέρες. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, ασκώντας την επιρροή μου για να βοηθήσω τους φτωχότερους και λιγότερο τυχερούς μας στην κοινωνία με την αξιοπρέπεια που τους αξίζει.

0

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.