Το ταξίδι της οικογένειάς μου όσον αφορά την μετανάστευση και την προσαρμογή έχει επηρεάσει βαθύτατα τις προοπτικές και τις αξίες μου. Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου, με καταγωγή από τη Λευκωσία, την Αμμόχωστο και το Δάλι της Κύπρου, μετανάστευσαν νόμιμα στην Αίγυπτο σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Ήταν μια εποχή που η μετακίνηση για μια καλύτερη ζωή σήμαινε την υιοθέτηση σκληρής εργασίας χωρίς το δίχτυ ασφαλείας της κρατικής πρόνοιας. Ωστόσο, οι παππούδες μου κατάφεραν και βρήκαν δουλειά στο Κάιρο -ο ένας ως σερβιτόρος και ο άλλος ως διευθυντής ενός εργοστασίου ζαχαροπλαστικής- αποδεικνύοντας ανθεκτικότητα και ενσωμάτωση στη νέα τους κοινότητα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, η γιαγιά της μητέρας μου με καταγωγή από την Ελλάδα εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη (σημερινή Κωνσταντινούπολη) και ώς προσφυγάς, σε ηλικία μόλις 17 ετών εγκατασταθείκε μόνιμα στην Αίγυπτο. Αυτή η μετακίνηση ήταν ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για το μέλλον της οικογένειάς μας, επιτρέποντας στη μητέρα μου και έπειτα σε εμένα, στα τέσσερα παιδιά μου και στα δύο εγγόνια μου να υπάρξουν και να ευημερήσουν.
Και οι δύο μου γιαγιάδες ως έπρεπε να ξεριζωθούν για 2η φορά. Το πολιτικό τοπίο στην Αίγυπτο κατά τη δεκαετία του 1960 ανάγκασε την οικογένειά μου να μετακομίσει για άλλη μια φορά. Μετά την κρίση του Σουέζ το 1956 και εν μέσω αυξανόμενων αντιδυτικών και αντιχριστιανικών αισθημάτων, αναζητήσαμε ασφαλέστερες χώρες για την διαμονή μας. Μετά τα πράγματα περιπλέχτηκαν, ο πατέρας μου, ο οποίος αποφάσισε να μεταβεί σε ένα απαγορευμένο μικρό χριστιανικό δόγμα, βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο. Προς απογοήτευση της ορθόδοξης μητέρας μου, κινδύνευε με φυλάκιση ή ακόμα χειρότερα να καταδικαστεί για τις νεοαποκτηθείσες θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Ωστόσο, μετά η οικογένειά μου κατάφερε να ξεφύγει μετακομίζοντας αρχικά στην Αγγλία, έπειτε στην Ελλάδα, ακολούθως στον Καναδά και στην Κύπρο. Αυτή η περίοδος σηματοδότησε μια σημαντική μετάβαση στη ζωή μου, καθώς μετακόμισα και εγώ στο Λονδίνο, και χώρις να ξέρω την Αγγλική γλώσσα, έπρεπε να ξεκινήσω το σχολείο και να προσαρμοστώ σε μια νέα κουλτούρα από πολύ μικρή ηλικία.
Ήμουν έφηβος πατέρας ενός γιου με σοβαρές αναπηρίες και για αυτό τον λόγο δεν μπορούσα να φοιτήσω σε Πανεπιστήμιο. Παρ' όλα αυτά, κατάφερα και πέρασα διάφορα τεστ καταλληλότητας και ξεκίνησα την καριέρα μου στην πληροφορική όταν ξεκίνησε η έκρηξη της τεχνολογίας στα μέσα της δεκαετίας του 1970+. Οι επαγγελματική μου πορεία σε μεγάλους διεθνείς οργανισμούς οδήγησαν σε γρήγορες προαγωγές, παρέχοντάς μου εκτεταμένη εμπειρία και τεχνογνωσία σε εξειδικευμένους τομείς της πληροφορικής. Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι ιδιοφυΐα, όμως φάνηκα πολύ τυχερός, αφού βρέθηκα στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, όταν η τεχνολογιά έκανε το μεγάλο «μπαμ».
Μετά από μια δεκαετία, μπείκε στη ζωή μου η συμβουλευτική και δημιούργησα τις δικές μου διεθνείς εταιρείες λογισμικού, εστιάζοντας στη διδασκαλία και την αυτοματοποίηση της διαχείρισης προβλημάτων, αλλαγών και κινδύνων στον τομέα της πληροφορικής διεθνώς. Η εμπειρία μου επεκτείνεται στα επιχειρηματικά κεφάλαια, την πνευματική ιδιοκτησία, τη γενεσιουργό τεχνητή νοημοσύνη και ως διαπιστευμένος διαμεσολαβητής στην εναλλακτική επίλυση διαφορών (ADR). Μέσα στο ταξίδι της επαγγελματικής μου πορείας υπήρξαν περιοδοί που διέμενα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και στο Μεξικό.
Την ημέρα των Χριστουγέννων του 2003 αποφάσισα να επισκεφτώ τις κατεχόμενες περιοχές για να δώσω ένα "δώρο" αιμοδοσίας. Όχι από αγάπη για τις αρχές ή τους πολιτικούς της "ΤΔΒΚ", αλλά για να πληρώσω συμβολικά ένα οικογενειακό χρέος "με αίμα" που έπρεπα να είχα κάνει εδώ και αρκετό καιρό, μόνο και μόνο, για την τιμή μου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, με μεγάλο κίνδυνο για τον εαυτό τους, μερικοί Τούρκοι φίλοι μου βοηθήσαν μέλη της Ελληνικής οικογένειας μου να φύγουν λαθραία από την Κωνσταντινούπολη.
Η αιμοδοσία μου έτυχε εξαιρετικά καλής υποδοχής από τη διοίκηση του νοσοκομείου. Στη φωτογραφία που τράβηξα βλέπουμε κάτι που κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν πολύ ασυνήθιστο: το αίμα Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Ρώσων, Ουκρανών, Παλαιστινίων και Ισραηλινών έχει το ίδιο χρώμα. Είμαστε όλοι ανθρώπινα όντα που αιμορραγούν.
Μέχρι το τέλος του 2022, είχα το προνόμιο να εργάζομαι εθελοντικά με μερική απασχόληση σε Κυπριούς Σαμαρείτες, μια εθνική φιλανθρωπική οργάνωση. Για 12 χρόνια, ήταν μια ταπεινή εμπειρία να ακούω και να παρέχω εμπιστευτική συναισθηματική υποστήριξη σε ταλαιπωρημένα, μερικές φορές άτομα με τάσεις αυτοκτονίας στην Κύπρο. Επίσης, είχα την τιμή να διατελέσω ως προστάτης τους για δύο ολοκληρα χρόνια, μέχρι που αποφάσισα να παραιτήθω και να κατέβω ως Υποψήφιος Πρόεδρος.
Τον Φεβρουάριο του 2023, δήλωσα συμμετοχή ως Υποψήφιος Πρόεδρος, έχοντας πλήρη επίγνωση των μικρών πιθανοτήτων να κερδίσω, ιδίως επειδή η Ελληνική γλώσσα δεν είναι η μητρική μου γλώσσα. Παρ' όλα αυτά, είμαι πολύ περήφανος που οι πολιτικές μου ιδέες διαδόθηκαν και συζητήθηκαν ευρέως. Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2023, συνέχισα ενεργά να υποστηρίζω την αλλαγή για την βελτίωση της Κύπρου, κρατόντας επαφή με κορυφαίους κυβερνητικούς αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένων των άμεσων συμβούλων του Προέδρου, καθώς και με Υπουργούς και Βουλευτές. Είμαι υπερήφανος που αναφέρω ότι αρκετές από τις προτάσεις μου, όπως οι ηλιακοί συλλέκτες για όλους, τα διαδικτυακά πολιτικά δημοψηφίσματα και οι διαδικτυακές αναφορές στο κοινοβούλιο, υιοθετούνται από την κυβέρνηση και το κοινοβούλιο. Αυτές οι προσπάθειες, εκτός αν είναι εμπιστευτικές, είναι κοινοποιημένες στη δημόσια σελίδα μου στο Facebook.
Για τα πρακτικά, θα πρέπει να αναφέρω ότι με έχουν προσεγγίσει διάφορα πολιτικά κόμματα για να συμμετάσχω σε αυτά, ωστοσο αρνήθηκα με ευγένια, παρόλο που αν δεχόμουν, μπορεί να μου είχαν εξασφαλιστεί μια εκλεγμένη θέση.
Καθοδηγούμενος από τη δέσμευσή μου να εκπροσωπήσω τους άφωνους, κατέβηκα ως ανεξάρτητος υποψήφιος Ευρωβουλευτής τον Ιούνιο του 2024. Έπεισα τον φίλο μου τον Φειδία να κατέβει επίσης υποψήφιος και χαίρομαι που κατάφερε και έγραψε ιστορία.
Πρόσφατη νομοθεσία που ψηφίστηκε από αυτοεξυπηρετούμενα πολιτικά κόμματα απέκλεισε άδικα άτομα χωρίς πτυχία από το να υπηρετήσουν ως σύμβουλοι υπουργών ή προέδρου. Πιστεύω ακράδαντα ότι το 75% των Κυπρίων ηλικίας 24-64 ετών χωρίς πτυχία, κυρίως οι γυναίκες, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ασήμαντη πληροφορία: ούτε ο Φειδίας ούτε εγώ πήγαμε σε πανεπιστήμιο και ως εκ τούτου θεωρούμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας (ηλίθιοι) από το κοινοβούλιο της Κύπρου. Στην πραγματικότητα, και όχι για να καυχιόμαστε, παρά το γεγονός ότι θεωρούμαστε κατώτεροι από τα μέλη του κοινοβουλίου που ψήφισαν αυτόν τον νόμο στις 29 Φεβρουαρίου 2024, τόσο ο Φειδίας όσο και εγώ έχουμε αποκτήσει Lamborghinis.
Είμαι αναγνωρισμένος ως ειδικός (και εξεταστής) στη παραγόμενη τεχνητή νοημοσύνη και έχω ενεργήσει προληπτικά στην εκπαίδευση τόσο του διεθνούς ιδιωτικού τομέα όσο και του κυπριακού δημόσιου τομέα σχετικά με το πώς η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί με ασφάλεια να αλλάξει τη ζωή μας και να μειώσει τα φορολογικά βάρη. Το υλικό της εκστρατείας μου για τους Ευρωβουλευτές, συμπεριλαμβανομένων του μανιφέστου και των βίντεο με εμένα κλωνοποιημένο, δημιουργήθηκαν με τη βοήθεια τεχνολογιών της τεχνητής νοημοσύνης.
Δεν επιδιώκω εκλογή το 2026, αλλά σκοπεύω να αλλάξω το κυπριακό πολιτικό τοπίο ως βασιλιοποιός, όχι ως βασιλιάς. Παρακαλώ διαβάστε και το υπόλοιπο της ιστορίας μου, συμπεριλαμβανομένου και της πολιτικής μου επιρροής, στη σελίδα μου στο Facebook.
(……,Κυρίως αυτόματη μετάφραση από το αγγλικό πρωτότυπο)